lidarx

Ze had bijna spijt dat ze was gegaan. Als voormalig worstelaar bezat zij kwaliteiten waar weinig mensen wat van af wisten. Maar na die ene wedstrijd was ze nooit meer hetzelfde. Haar ex vriend Lucas was in een coma geraakt een week daarvoor en ze kon zich absoluut niet meer concentreren op de wedstrijd. Ze was zo intens verdrietig dat ze haar tegenstander knock out had geslagen en maar op hem in bleef slaan.  Haar carrière was ten einde want niemand wilde met een geflipt wijf zoals zij samen werken , ze dronk haar geld er door heen en belandde zo op een zolderkamertje van een klote huurbaas tegen een veel te hoge huurprijs. Maar ze had geen keus.  Ze leefde nu in een andere stad, een heel ander leven dan dat ze gewend was en besloot wat met haar studie te doen . Ze gebruikte tijdens haar worstel carrière een schuilnaam en tenzij er hier fanatieke worstel fans waren werd ze hier niet herkend. Daarom baalde Lenthe ook zo van zichzelf, dat ze meteen mee deed aan een wedstrijdje worstelen,

Soms draait de wereld gewoon een beetje om je heen. De dagen zijn allang niet meer van jou en je nachten worden ook vast snel gestolen. De bladeren verkleuren maar vallen niet van de bomen, maar rotten aan de takken dat ooit hun thuis was. Lenthe zat op de rand van het balkon te kijken naar de auto’s die als speelgoed over de snelweg leken te gaan. Ze leefde niet meer maar werd geleefd, haar handelingen waren uit gewoonte en niet meer uit spontaniteit. Ze stond op at een boterham met jam en een gekookt eitje, elke ochtend opnieuw. In haar trainingspak versleet ze haar dagen , ze deed niet eens meer moeite om in de spiegel te kijken of die verschrikkelijke uitgroei bij te werken. Ze had niemand om zich heen die zich om haar bekommerde en er was ook niemand die haar zou missen. Lenthe haar leven stelde niks voor en dat zou het ook niet meer doen. Ze heeft te veel mee gemaakt. Ze voelde zijn adem nog steeds op haar huid terwijl er al een 6 en een half jaar verstreken was , toen ze hem

Mijn hart bonkte als een gek toen ik op mijn werk aan kwam .  Ik streek mijn rok recht en hoopte dat niemand mij gister los had zien gaan in die kroeg.  Gelukkig kreeg ik geen vreemde blikken en zag ik geen bekende gezichten .  Totdat ik de fout maakte door om te kijken.  Daar liep HIJ door die deur heen . Gekreukt pak en zijn arm in een mitella, hij had wallen onder zijn ogen en hij keek diep ongelukkig. Ze voelde zich een ijs konijn toen ze koeltjes vertelde dat ze zijn auto gejat had maar diep van binnen wilde ze deze arme man vragen hoe het met hem ging en hem een knuffel geven . Toen ze vertelde dat ze de manager was voelde ze zich helemaal een bitch.  Toch had ze respect voor Ethan dat hij op zijn werk kwam want hij was te laat, zag er niet uit en hij had duidelijk een kater.  Ze wilde hem naar huis sturen om uit te rusten. Ze geneerde zich kapot omdat ze naar zijn kruis had staan staren maar in werkelijkheid deed ze dat alleen omdat ze hem niet aan wilde kijken. De eerste verga

Vanaf het moment dat ik die man zag kon ik alleen nog maar in die ogen kijken. Totdat die zelfde ogen verschrikt op keken . Ik denk dat ik de controle verloren ben want nog geen 20 minuten later zaten we op de eerste hulp. Oh damn!  Heb ik nou echt zijn hand gebroken? Ik voel me misselijke door drank en door het schuldgevoel.  Niet in paniek raken ! koel blijven !  Als van steen zat ik naast deze knappe man en deed alsof er niks aan de hand was. Dat ik geen softie was die in zijn plaats keihard wilde gaan janken en ik was zelfs even bang dat hij aangifte ging doen .  Maar hij bleef koel .  Toen hij in de gips kamer was ben ik naar het toilet gerend om dat laatste shotje uit te kotsen . Ik weet niet meer hoe het zo ver gekomen is  , het ene moment zijn we aan het armpje drukken en het volgende moment verpest ik een avontuurtje door zijn hand te breken.  Ik ging weer in de wacht kamer zitten en hoopte dat het niet op zal vallen dat ik zo juist over mijn nek ben gegaan. Ik weet niet of he

Met grote tegen zin kleedde hij zich aan en pakte de bus naar zijn werk, nog half dronken wilde hij niet gaan rijden en daarbij had hij toch geen idee waar hij zijn auto had achter gelaten.  Fuck it , ik had vandaag als manager moeten beginnen maar nee  Johnson moest perse een wijf van een ander bedrijf aanstellen . Met zijn ene hand probeerde hij het slot van zijn postvak open te krijgen maar het lukte niet . Hey, hallo je ziet er uit alsof je wel hulp kan gebruiken, hoorde Ethan achter zich, hij herkende de stem maar kon het niet plaatsen, hij draaide zich om en daar stond ze,  de vrouw die zijn hand brak en deze ochtend nog wakker werd op zijn bank.  Haar gezicht was van staal en ze deed alsof er niks aan de hand was.  Deze vrouw had wel een heel goede poker face.  Oh wij kennen elkaar al,  Aangezien ik de nieuwe manager ben zal ik mij maar eens voor stellen , ik ben Lenthe Hofsteen , jou naam weet ik al en het spijt me dat ik er zo vroeg vandoor ging vanochtend, maar ik kon natuurl

Ethan nam plaats op een ongemakkelijk stoeltje bij de apotheek wachtend op zijn pijnstillers. Het was een lange dag geweest en het feit dat de chick die vanochtend uit zijn huis sloop zijn nieuwe baas bleek te zijn maakte het er niet beter op . Dat er helemaal niks gebeurd was tussen hen was ook niet echt een troost. Hij keek op zijn horloge en zag dat het 5 voor 6 was, net op tijd nog  om thuis voetbal te gaan kijken als ze maar eens opschoten met zijn pillen. nummer 15   stond er op het schermpje en dat was het teken dat hij naar de balie mocht komen, nummertjes trekken pff een reden waarom hij liever niet bij de apotheek kwam . Maar hij ging kapot van de pijn en van schaamte en een biertje en zo’n pijnstiller zouden er zeker goed in gaan.  Ethan liep naar huis en baalde ontzettend dat hij zijn auto nog niet terug had, tot hij schoorvoetend zijn straat inliep en zijn auto keurig ingeparkeerd zag staan.. Hij liep zijn woonkamer in en staarde blind voor zich uit tot hij zich kapot schr

Lucas draaide zich nog een keer om.  Hij keek door zijn wimperhaartjes heen en zag dat het nog donker was. Het was een midzomer dag en de nacht liet zich nog lang niet zien, maar voor Lucas was het altijd donker. Hij kan zich niet meer herinneren hoe lang hij hier al ligt en hoe lang hij de nacht al in de ogen kijkt. Zijn dromen vervagen al een hele lange tijd en de nachtmerries nemen elke nacht een ergere vorm aan. Zo af en toe hoort hij stemmen, stemmen van zijn familie en vrienden, heel soms hoort hij het klaaglijke gefluister van Esther zijn ex-vriendin. hij had het uitgemaakt en toen kwam het ongeluk. En toen werd het zwart.    Hij wilde schreeuwen, gillen zorgen dat alles in de duisternis verdween en dat hij de weg naar het licht terug kon vinden en hij had geen idee wat hem zojuist overkomen was.

Ik heb je tranen voor je gedragen, over mijn wangen rusten zij neer. Het gemis is als stroomopwaarts, in tegengestelde richting nog veel meer. En je bent bevangen,gevangen in oneindigheid. En het branden van de liefde , het doet nog steeds zo'n zeer. Maar laat het gaan als het over is. Hou het niet meer vast, maar ik zal je tranen blijven dragen, Ik loop over het asfalt dat brandt onder mijn blote voeten.  Een versleten canvas tas met mijn laatste bezittingen houdt ik stevig vast geklemd. Ik zie mensen, hun monden open, gillend maar ik hoor ze niet. Een meisje in een groene jurk van een jaar of 15 duikt weg voor weer een brandende boom die omvalt. Zij red het maar de oude man met zijn rollator is te laat.  Mensen zijn geschokt maar kunnen niks doen en ik zie nog net een wiel van zijn rollator de straat op rollen.

Ik wil je vergeten. Je opnieuw ontmoeten, En weer vergeten. Spijt is iets voor later, niet op het moment dat het goed voelt. En de reden waarom ik nooit vergeet, want dezelfde fout maak je niet een tweede keer. Maar elke ochtend wordt ik wakker met iets dat ik mis . Een keuze die gemaakt is. Een keuze waar ja tegen gezegd had moeten worden. En tijdens het beantwoorden van die vraag had ik eigenlijk meteen al spijt. Want de angst voor iets goeds, Dat is de ergste spijt die je kunt hebben.

Blinde nachten volgden, nadat de duisternis ontwaakte in volle glorie. Bomen leken net geraamtes verloren in al het zwart. De stilte was zo oorverdovend dat het de honger naar licht niet stilde. De duisternis was herboren in het licht dat nooit had mogen zijn. Dean stond in het midden van een gespleten straat,mensen waren in paniek en liepen elkaar omver. Het monotone geluid van niks maakte hen bang. Je hoorde niets,iets,teveel. Maar de schreeuw van angst was de grootste stilte die de zwarte harten ooit gevoeld hadden. Tranen kwamen niet, en al waren ze er wel werden ze toch niet gezien. Iedereen tastte in het duister opzoek naar een beetje licht. Maar het ongelukkige lot dat samen viel met het bestaan van de hartslag van deze mensen drukte alle blijdschap weg. Ogen werden gaten gevuld met leegte. De glans was weg. Lippen werden droge gebarsten strepen, alsof een glimlach nooit bestaan had en alsof ze überhaupt niet in het bezit waren van een gezicht. Het was een masker die niet afgeze

Welkom op Lidarx !  Een platform voor de voortgang van mijn zelfgeschreven boek, maar ook voor recepten,reviews & andere onderwerpen.